„Magiczny Domek” jest miejscem aktywnego rozwoju dzieci, ich osobowości, umiejętności oraz pasji.

Koncepcja pracy naszego przedszkola polega na organizowaniu procesu dydaktyczno-wychowawczego w oparciu o naturalną aktywność dzieci i rozwijanie ich zdolności. Przedszkolaki w „Magicznym Domku” poznają otaczającą ich rzeczywistość głównie poprzez zabawę, jak również doświadczanie i działanie.

Zabawa jest podstawową formą aktywności dzieci w wieku przedszkolnym. To w zabawie dziecko nabywa wielorakich umiejętności wykorzystując swój potencjał twórczy – uczy się bawiąc i bawi się ucząc.

Takiej koncepcji pracy sprzyjają wybrane przez nas programy, metody i formy pracy z dziećmi, rodzicami i środowiskiem.

Podstawę Programową Wychowania Przedszkolnego zawartą w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej będziemy realizować w oparciu o program "Przygoda z uśmiechem" autorstwa Bożeny Godzimirskiej. Program wychowania przedszkolnego, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2015.

Formy i metody pracy z dzieckiem w przedszkolu oparte są na:

• różnorodnych zabawach,
• obserwacji i pokazie,
• pokazie słownym,
• pokazie osobistym,
• rozwiązywaniu zadań według własnego pomysłu dziecka,
• spontanicznej, swobodnej aktywności własnej dziecka,
• grach dydaktycznych,
• zajęciach i zabawach twórczych.

Podczas realizacji programu wychowania przedszkolnego stosujemy wiele metod pracy z dziećmi, które pozwalają wesprzeć aktywność dziecka a także  zachęcają je do kreatywnego rozwoju.

METODY WSPOMAGAJĄCE NAUKĘ CZYTANIA

 

METODA ODIMIENNEJ NAUKI CZYTANIA DR IRENY MAJCHRZAK

Punktem wyjścia jest pokazanie dziecku „wizytówki” z jego imieniem, a następnie imion bliskich mu osób lub innych wyrazów. Dziecko zorientuje się, że imię można usłyszeć, wymówić a także zobaczyć, gdyż kryje się ono za literami. Irena Majchrzak sugeruje, że dziecko, poprzez własne imię, z którym się utożsamia, rozbudzi swoje zainteresowanie pismem, pisaniem i czytaniem. Celem nauki czytania jest zrozumienie sensu i znaczenia poszczególnych słów, a nie pozbawionych znaczenia oddzielnych liter, dlatego dziecko poznaje przede wszystkim wyrazy, a następnie litery, z których są    zbudowane. Charakterystyczne dla tej metody ćwiczenia i hasła to „Deszcz imion”, „Ściana pełna liter”, „Sprawdzanie obecności”.

METODA DOBREGO STARTU MARTY BOGDANOWICZ

Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, wzrokowych, słuchowych, dotykowych, motorycznych i kinestetycznych (czucie ruchu) oraz współdziałanie między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Są to funkcje, które leżą u podstaw czytania i pisania. Zajęcia prowadzone tą metodą polegają na wykorzystaniu piosenki, która służy do ćwiczeń rozwijających mowę i koordynację ruchową. W rytm piosenki wykonywane są ćwiczenia na woreczkach, gazetach, tasiemkach lub tackach wypełnionych kaszą lub piaskiem w celu odtwarzania różnymi technikami kształtu figur geometrycznych i liter.

METODA „ZABAWY W CZYTANIE” GLENNA DOMANA

„Zabawa w czytanie” to wykorzystanie globalnej nauki czytania odpowiednio dobranych wyrazów. Wyrazy te umieszczone są na specjalnie przygotowanych białych kartonikach, których wielkość jest ściśle określona. Nauczyciel prezentuje poszczególne wyrazy, obok nich mogą być również ilustracje. Im dziecko starsze tym czas każdorazowej sesji może ulec wydłużeniu, nie powinny jednak przekraczać kilku sekund, by nie stwarzać wrażenia monotonii, a liczba jednorazowej prezentacji nie może przekroczyć dwudziestu powtórzeń. W ciągu dnia sesje mogą być wplecione w różne zabawy.

Ogromną rolę w tej koncepcji, prócz doskonalenia kompetencji językowych, odgrywa oddziaływanie na analizatory wzroku i słuchu, a także rozwijanie spostrzegawczości, co staje się później niezbędne dla dziecka przy poznawaniu sylab, liter i ich różnicowaniu.

 

METODY AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ I TAŃCA

 

METODY RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE

Metoda Weroniki Sherborne polega na rozwoju poprzez rozmaite ćwiczenia fizyczne i zadania ruchowe. Poprzez ruch dziecko rozwija świadomość własnego ciało, poznaje przestrzeń wokół siebie, zdobywa poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu, nawiązuje kontakt z partnerem i grupą. Udział w ćwiczeniach ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznawania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych.  Weronika Sherborne stworzyła swoją metodę, zainspirowana ulubionymi zabawami najmłodszych dzieci, a mianowicie bliżej nieokreślonymi „przewalankami” oraz wspólnym turlaniem się po łóżku, podłodze czy materacu. Podstawą tych ćwiczeń jest prostota i naturalność.

 

 

METODA RUCHOWEJ EKSPRESJI TWÓRCZEJ RUDOLFA LABANA

U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Ważną rolę odgrywa tu inwencja twórcza, pomysłowość i fantazja. Dziecko ćwiczy to, na co ma ochotę, może swobodnie wyrażać własną osobowość poprzez ruch inspirowany muzyką. W swojej metodzie R. Laban uważa taniec jako zdolność wypowiadania swoich wrażeń, uczuć, oraz przeżyć przy pomocy ruchu. Nauczyciel podczas prowadzenia zajęć łączy słowa, rytm i muzykę, często wykorzystuje instrumenty perkusyjne. Zabawy prowadzone tą metodą są dla dzieci źródłem odprężenia i relaksu.

METODA CARLA ORFFA

Koncepcja oparta na wychowaniu do muzyki przez zabawę. Głównym jej celem i zadaniem jest wyzwolenie u dzieci ekspresji i rozwijanie inwencji twórczej, wyobraźni, wrażliwości muzycznej. Metoda ta pozwala na twórczą samodzielność dzieci, poszukiwanie różnych rozwiązań. Metoda zbudowana jest na trzech przenikających się elementach:

- słowo: ćwiczenia mowy, dzieci powtarzają teksty wyliczanek, wierszyków, mówią na różne sposoby: ze zmianą tempa, dynamiki (np.cicho-głośno), rejestru (cicho-grubo), akcentują,

- muzyka: śpiewane dialogi wykonywane w formie pytań i odpowiedzi. Mogą one być wstępnym etapem do opracowania opowieści muzycznych lub umuzycznienia prostych tekstów z literatury dziecięcej, np. śpiewane pytanie: "Dzień dobry jak się masz?",

- ruch:  w różnych formach ruchowych można stosować instrumenty perkusyjne lub akompaniament własnym ciałem (klaskanie, tupanie, parskanie, mlaskanie itp.) występują tu rytmiczne gesty, ruchy, kroki oraz zabawy ruchowe, taneczne i inscenizowane. Każdy ruch powinien być wykonany pod wpływam przeżycia (emocji). 

METODA AKTYWNEGO SŁUCHANIA MUZYKI BATII STRAUSS

Istotą tej metody jest chęć przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej poprzez tzw. "aktywne słuchanie". Polega ono na wykonywaniu prostych układów rytmiczno - tanecznych proponowanych przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to ruchy ilustrujące krótkie opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym. Zabawy rytmiczne są pierwszym etapem przygotowującym do wprowadzenia instrumentów perkusyjnych, z którymi dziecko ma możliwość aktywnego uczestniczenia w utworze muzycznym jako współwykonawca lub dyrygent.

 

METODA Z ZAKRESU EDUKACJI MATEMATYCZNEJ

 

METODA EDYTY GRUSZCZYK-KOLCZYŃSKIEJ

Celem metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć matematycznych. Edukacja dotyczy m.in. takich treści jak: orientacja przestrzenna, rytmy i rytmiczna organizacja czasu, przyczyna i skutek, przewidywanie następstw, kształtowanie umiejętności liczenia obiektów, dodawanie i odejmowanie, rozdawanie i rozdzielanie po kilka, klasyfikacja.

 

METODY AKTYWNE OŻYWIAJĄCE DZIAŁANIA PEDAGOGICZNE

 

PEDAGOGIKA ZABAWY

Pedagogika ta włącza do nauczania i wychowania metody kreatywne, aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię. Głównymi celami pedagogiki zabawy są: harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka, pomoc w odkrywaniu jego najlepszych cech. Metoda ta proponuje zabawy i gry, które zapewniają dobrowolność uczestnictwa, wykluczają rywalizację, dają możliwość komunikowania się poprzez ruch, słowo, dotyk, gest, plastykę, oraz inne środki wyrazu.

GRY PLANSZOWE 

Jest to metoda zawierająca treści zarówno dydaktyczne i wychowawcze. Gry planszowe uczą ścisłego przestrzegania reguł, twórczego myślenia, planowania pracy. Ponadto aktywizują dzieci, zmuszają do współdziałania, integrują różne dziedziny i rozwijają wyobraźnię.

 

METODA TWÓRCZEGO MYŚLENIA J. OSBORNE „BURZA MÓZGÓW”

Metoda wykorzystywana głównie podczas rozwiązywania problemów. Wszyscy uczestnicy mają prawo zgłaszać swoje pomysły, ponieważ nie podlegają one ocenie (co jest bardzo istotne w pracy z dziećmi). Metoda twórczego myślenia polecana jest w codziennej pracy z dziećmi, gdyż integruje grupę, rozwija fantazję i wyobraźnię twórczą.

 

TECHNIKI PARATEATRALNE

 

DRAMA

Dzieci wchodzą w rolę i w sytuacji fikcyjnej rozwiązują konkretny problem „naszkicowany” przez nauczyciela. Dzieci biorące udział w dramie pogłębiają swoje przeżycia i realizują się twórczo, uczą się analizować różne reakcje: pozytywne, negatywne, a jednocześnie dokonują korekty zachowań. Poprzez ciało, mimikę, gest i głos pokazują swój sposób przeżywania danej sytuacji. Drama uczy współpracy, wzajemnej akceptacji, otwartości i pewności siebie.

TECHNIKA ZMIANY RÓL       

Technika ta polega na zamianie ról w zabawie, podczas której dziecko gra rolę nauczyciela, a nauczyciel przyjmuje na siebie rolę dziecka. Dziecko nieśmiałe, z objawami lęku w interakcjach społecznych, zdobywa nowe doświadczenia i umiejętności pokonywania swoich słabości.

 

PANTOMIMA

Metoda przydatna w pracy już z najmłodszymi dziećmi ponieważ każdą sytuację można wyrazić  za pomocą ruchu, gestu i mimiki. Dziecko nie używając mowy ujawnia swoje uczucia i emocje. Pantomima skutecznie uaktywnia wyobraźnię.

 

TEATRZYK   KUKIEŁKOWY, PACYNKOWY        

Dzieci stają się reżyserami i za pomocą kukiełek czy pacynek wyzwalają swoją aktywność twórczą, pokonują nieśmiałość i barierę lęku. Często sytuacje teatralne dają nam okazję do rozmów z dziećmi na temat uczuć, emocji, oraz motywów działania.

 

TECHNIKI RELAKSACYJNE

 

MASAŻ RELAKSACYJNY

Masaż relaksacyjny to forma zabawy, podczas której stosuje się spowolniony ruch i gesty m.in. głaskania, drapania. Wymaga on od dzieci osobistego zaangażowania, wspomaga i ćwiczy koncentrację. Głównym celem masażu jest odprężenie, zmniejszenie stresu, rozwijanie naturalnej aktywności  dziecięcej i wyobraźni twórczej. Masaż relaksacyjny służy pogłębianiu kontaktów pomiędzy dziećmi i dorosłymi  i wspólnemu przeżywaniu radości.

 

MUZYKA RELAKSACYJNA

Jest najprostszą i skuteczną formą kształtowania pozytywnych emocji wśród dzieci polegającą na słuchaniu krótkich utworów lub fragmentów muzyki poważnej i artystycznej. W zależności od tego jakie chcemy wzbudzić reakcje słuchowe, emocjonalne, fizyczne, dobieramy muzykę pod kątem jej tonacji, tempa, czynników estetycznych itp. Muzyka relaksacyjna wpływa korzystnie na  dobre samopoczucie. Pomaga zwalczać stres, zmęczenie.

 

 

BAJKOTERAPIA

Celem metody jest niesienie pomocy dziecku w odnalezieniu się w nowej, trudnej dla niego sytuacji. Bajkoterapia wykorzystuje bajki jako lekarstwo na dziecięce lęki. Jej celem jest lepsze zrozumienie dziecka oraz jego problemu. Dzięki bajce dziecko uczy się nazywać to co czuje. Dostarczenie mu wiedzy oraz pozytywnych wzorców zachowania, sprawia, że dziecko poznaje różne sposoby myślenia jak i działania dzięki czemu potrafi sam stawić czoła problemom.Maria Molicka, autorka wielu bajek terapeutycznych, wyróżnia trzy gatunki bajek terapeutycznych:

• bajki relaksacyjne, dziecko odpręża się, czuje się bezpieczne, np. "Bajka o Kotku" gdzie bohater bajki doświadcza wszystkimi zmysłami: dotyk (promienie słońca na twarzy), węch (zapach kwiatów w ogrodzie), słuch (szum drzew, śpiew ptaków), smak (smak świeżych truskawek);
  
• bajki psychoterapeutyczne, jej zadanie to obniżenie lęku i wskazanie sposobu radzenia sobie z negatywnymi emocjami, np. "Ufuś" (lęk przed pobytem w szpitalu), "Rubinek" lęk przed odrzuceniem, innością;
  
• bajki psychoedukacyjne, wspierają proces wychowania poprzez wskazywanie poprawnych wzorców zachowania, np. "Bajka o małym bałaganiarzu" (chłopiec nie chce sprzątać swojego pokoju), "Bajka o żuczku" (niechęć do mycia).