Adaptacja to trudny czas zarówno dla każdego dziecka przekraczającego po raz pierwszy progi przedszkola, jak i ich rodziców. Większość pociech do tej pory nie rozstawała się ze swoją mamą czy tatą i w dodatku w nowym dla siebie środowisku. Jest to pierwsze zetknięcie się dziecka z grupą społeczną. Budzi to zrozumiałe silne emocje, nawet niepokój dziecka, a tym samym negację przedszkola, które "zburzyło" dotychczasowy tryb jego życia. Najbliższe dziecku osoby zastępuje przecież na kilka godzin grono rówieśników i obcych mu jeszcze dorosłych. Nie ma się co dziwić, że towarzyszą temu łzy. Każde dziecko jest inne, dlatego proces adaptacji do nowego środowiska może przebiegać w bardzo zróżnicowanym tempie, w indywidualny sposób. Uzależnione jest to, między innymi, od predyspozycji psychicznych dziecka, jego doświadczeń społecznych i emocjonalnych w rodzinie. Są dzieci, które przez pierwszy okres wcale nie płaczą i zaczynają dopiero po tygodniu czy dwóch, kiedy ciekawość nowym miejscem zastępuje rutyna oraz dzieci, które płaczą przez pierwsze tygodnie i z biegiem czasu z coraz mniejszym natężeniem. W adaptacji ważna jest postawa rodziców, którzy muszą zaufać nauczycielom i być przekonani, że zostawiają dzieci w bezpiecznym miejscu.

Kilka rad dla rodziców:

- zaprowadzaj i odbieraj dziecko z przedszkola zawsze z uśmiechem na twarzy,

- ciesz się razem z dzieckiem, że następnego dnia może iść do przedszkola,

- przygotuj dziecko do pójścia do przedszkola, możesz bawić się z nim w przedszkole np. jego ulubiony miś jest małym dzielnym przedszkolakiem, po którego zawsze przychodzi mama, czytaj dziecku książeczki o pójściu do przedszkola,

- rano przed wyjściem z domu nie poganiaj dziecka, lepiej wstańcie wcześniej by nie wywoływać atmosfery nerwowości i pośpiechu,

- tłumacz dziecku, że Ty idziesz do pracy a dziecko spędzi ten czas z innym dziećmi, których rodzice również pracują,

- w szatni pomóż rozebrać się dziecku, bez łez i smutnych spojrzeń, nie przedłużaj samego momentu pożegnania,

- rozstania powinny być bardzo krótkie: uśmiech, buziak i pa pa; nie przeciągaj rozstania w nieskończoność, gdyż Twoje wahanie jeszcze bardziej zwiększa lęk dziecka; często histeria towarzysząca rozłące trwa chwilę, a kiedy jesteś poza zasięgiem wzroku, dziecko nagle uspokaja się,

- powstrzymaj się od wejścia do sali, oszczędzisz tym smutku pozostałym dzieciom,

- jeśli rozstania z mamą są zbyt emocjonalne, poproś by w pierwszych dniach odprowadzała dziecka inna osoba np. tata, gdyż pożegnania z nim są mniej bolesne,

- nigdy nie zabieraj do domu płaczącego dziecka, jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało że płaczem może wszystko wywalczyć,

- w pierwszych dniach (w miarę możliwości) nie zostawiaj dziecka zbyt długo w przedszkolu, stopniowo wydłużaj czas pobytu,

- mów dziecku kiedy je odbierzesz, nie podawaj godziny lecz konkretne wydarzenie np. po obiedzie, po spaniu, po podwieczorku itp.Uwaga! Nie spóźniaj się z odbieraniem dziecka - jeśli obiecałeś, że przyjdziesz wcześniej, dotrzymaj słowa.

- nie mów dziecku, że jeśli będzie dzielne to dostanie nagrodę lub jeśli pójdzie do przedszkola to otrzyma prezent, gdyż nie może być to forma przekupstwa; przy odbiorze dziecka do domu możesz dać mu mały upominek, nawet jak płakało,

- nigdy w obecności dziecka nie mów źle o przedszkolu,

- nie strasz dziecka np. mówiąc „jeśli będziesz niegrzeczny to pójdziesz do przedszkola”,

- pozwól wziąć dziecku do przedszkola jego przytulankę, zabawkę czy rodzinną fotografię,

- nie oczekuj by w pierwszych dnia pobytu w przedszkolu dziecko ładnie jadło, bawiło się w grupie czy spało,

- spraw by rytm dnia w domu i w przedszkolu był ujednolicony, żeby powrót do przedszkola po weekendzie lub nieobecności spowodowanej chorobą, nie był dla dziecka zbyt trudny,

- ubieraj dziecko wygodnie, żeby nie miało większych problemów ze zdjęciem spodenek w toalecie; dodatkowo zostaw w przedszkolu ubranie do przebrania na wszelki wypadek, gdyby dziecku przydarzyła się jakaś przykra niespodzianka,

- po przyjściu do domu nie nalegaj by dziecko od razu opowiadało jak minął dzień w przedszkolu, co jadło i robiło, to wywołuje niepotrzebny stres,

- organizuj czas na bycie z dzieckiem po odebraniu go z przedszkola, żeby zapewnić dziecku więź emocjonalną z rodzicami i zaspokoić potrzebę miłości,

- łagodny start w środowisko przedszkolne może m.in. zapewnić opanowanie umiejętności samoobsługowych, takich jak: samodzielne jedzenie łyżką, mycie rąk i twarzy, wycieranie ręcznikiem, samodzielne korzystanie z toalety, zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby, czyszczenie nosa.